Ён жыве на самым дне,
Луску мае на спiне.
Хвост вялiкi, зубы мае,
Толькі ён зусiм не лае.
Чаргi зноў небаракi
Сваёй чакаюць ….
Хто сядзiць на тым суку?
Хто крычыць: „Ку-ку, ку-ку“?
Гэта птушка, што на полi,
Не ляцiць яна нiколi!
Толькi мчыцца,быццам вецер
I знаёма ва ўсiм свеце.